Betekenis van opstandig
stan·dig als je je, door je karakter, vaak verzet Synoniemen: oproerig rebels recalcitrant revolutionair stijfhoofdig gelaten (antoniem) 2 definities. st a n·dig (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) 1 in opstand 2 geneigd in opstand te komen Dit woord opzoeken in onze grootste woordenboeken?. Betekenis van opstandig opstandig bn., 1. in opstand zijnde, zich tegen het gezag verzettend: het opstandige volk; ook zelfst.: de opstandigen; 2. geneigd zijnd tot verzet, weerspannig: zij is nogal opstandig van aard. Lees verder.
Rebels betekenis Byvoeglike naamwoord: rebels Vergrotende trap: meer rebel, rebelser Oortreffende trap: mees rebelse Attributief: rebelse Betekenis: • Wat opstandig is en teen gesig ingaan. Gebruik: • As jy 'n slaaf van kleins af bederf, is hy rebels as hy groot is. [Spreuke ] Sinoniem: • balsturig • dwarstrekkerig • halsstarrig • nukkerig.
Verzet betekenis Verzet kan verschillende betekenissen hebben, zoals het proberen iets tegen te houden, het bezwaar tegen een uitspraak of de weerstand tegen de bezetter. Bekijk hier 22 voorbeelden van de gebruik van het woord Verzet in verschillende contexten en bronnen.
Opstandigheid definitie
1) Contramine 2) Rebellie 3) Rebelsheid (2) 1) Rebellie 2) Verzet 3) Weerspannigheid (3) de opstandigheid (v.) Hoe opstandig iets of i. This page was last edited on 2 June , at Definitions and other text are available under the Creative Commons Attribution-ShareAlike License; additional terms may apply.- Opstandigheid definitie stan·dig als je je, door je karakter, vaak verzet Synoniemen: oproerig rebels recalcitrant revolutionair stijfhoofdig gelaten (antoniem) 2 definities.
Rebels betekenis
biedt vier verschillende definities van het bijvoeglijk naamwoord rebels, dat betekent tegen het gezag ingaand. Daarnaast toont het ook synoniemen, gerelateerde woorden en definities die rebels bevatten. biedt negen verschillende definities van het woord rebel, afkomstig van diverse bronnen. Een rebel is iemand die zich verzet tegen het heersende gezag of de dominante waarden en normen.Ongehoorzaam betekenis
1) •niet bereid gehoor te geven aan gestelde regels. (2) wie doet wat niet mag vb: hij luistert niet naar me, hij is ongehoorzaam Synoniemen: ondeuge. ongehoorzaam (comparative ongehoorzamer, superlative ongehoorzaamst) disobedient Het ongehoorzame kind weigerde zijn kamer op te ruimen. ― The disobedient child refused to clean up his room. De ongehoorzamere honden waren moeilijk te trainen. ― The more disobedient dogs were hard to train. Van alle studenten was hij het ongehoorzaamst.- Ongehoorzaam betekenis Betekenis: • Wat nie gehoorsaam is nie; dinge doen wat hy/sy nie mag nie. Gebruik: • As iemand ongehoorsaam is, moet hy gestraf word! • Die ongehoorsame kinders het pak gekry. Sinoniem: • balhorig • onhebbelik • opstandig • stout • weerspannig Antoniem: • gehoorsaam Afgelei: • ongehoorsaamheid Vertaling: Engels: disobedient.